انور مسعود کی مزاحیہ پنجابی شاعری

اج کہیہ پکائیے !

چوہدری: اَج کہیہ پکائیے دس تیراکہیہ خیال اے

رحماں: میں  کہیہ خیال دساں میریکہیہ مجال اے

چوہدری: رحمیاں چل اَج فیر چسکے ای لا لئیے

لبَھ جان چنگیاں تے بھنڈیاں پکا لئیے

رحماں: واہ واتُساں بُجھیاں نیں دلاں دیاں چوریاں

میرا وی ایہہ دل سی پکائیے اج توریاں

لُونواں والی بھِنڈی ہووے پوٹا پوٹا لمی ہووے

ہری تے کچُور ہووے سوہنی ہووے کولی ہووے

وچ ہون بکرے دی پُٹھ دیاں بوٹیاں

نال ہون چھنڈیاں تندور دیاں روٹیاں

مکھنے دا پیڑا ہووے لسی دا پیالہ

بھِنڈیاں دے نخرے تے گرم مصالحہ ہووے

بھنڈیاں بنانا وی تے کوئی کوئی جاندا

رنھناں پکانا وی تےکوئی کوئی جاندا

اُٹھاں فیر چوہدری پھڑاں میں تیاریاں

بھنڈیاں بناواں اج رج کے کراریاں

چوہدری: رحمیاں ہزار ہون مزیدار بھنڈیاں

ہوندیاں نے کُجھ ذرا لیس دار بھِنڈیاں

رحماں: دفع کرو چوہدری جی سبزیاں دی تھوڑ اے

سانوں ایہہ لسُوڑیاں پکان دی کی لوڑ اے

بندہ کاہنوں بھنڈیاں دی لیس دی ہواڑ لَئے

ایہدے نالوں پَولی دی سریش بھانویں چاہڑ لَئے

چوہدری : فیر  کہیہ خیال اے تیرا جھڑی نہ منا لَئیے

جے تو آکھیں رحمیاں کریلے نہ پکا لئَیے

رحماں: ریس اے کوئی چوہدری جی آپ دے خیال دی

جمی اے کوئی سبزی کریلیاں دے نال دی

ڈِھڈ وچ اِنج جویں لو لگ پئی اے

تساں گل کیتی اے تے رال واگ پئی اے

سچ پچھو چوہدری جی ایہو میری راء اے

مینوں وی چروکناں کریلیاں دا چاء اے

چوہدری جی ہووے جے کریلا چنگا پلیا

وچ ہووے قیمہ اُتے دھاگہ ہووے ولیا

گنڈھیاں ٹماٹراں دے نال ہووے تُنیاں

فیر ہووے گھر دے گھہیو وچ بھُنیا

فیر کوئی چوہدری جی اُوس دا سواد اے

پار وی پکایا سی تُوانوں وی تے یاد اے

چوہدری : ہوربیبا مینوں ایہدی مینوں ہر گل بھاؤندی

رحمیاں کریلیاں وچ کوڑ ذرا ہوندی اے

رحماں: دفع کرو زہر تے چریتا مینوں لگدا ئے

نِم تے دھریک دا بھراں مینوں لگدائے

پلے پلے دنداں جیِبھ پئی سکدی

کھا مر لئی تے تریہہ نیں مکدی

تُمے دیاں گولیاں کریلیاں تو پھکیاں

اینہاں نالوں چاہڑ لو کونین دیاں ٹکیاں

چوہدری: رحمیاں فیر انج کر تُوں کوئی راء دے

پُچھیں تے بتاؤنواں دا وی اپنا سواد اے

رحماں: رب تہاڈا بھلا کرے کِڈی سوہنی گل اے

ایہو جیئے ذائقے والا ہور کہیڑا پھل اے

کالے کالے لشکدے تے گول مول چاہڑ لو

چوہدری جی لون تے وتاؤں چًول چاہڑ لوں

چوہدری: رحمیاں پکانے نوں تے جی بڑ کردائے

بُھٹیاں دی گرمی تو جی ذرا ڈر دائے

رحماں: سچ اے جی چوہدری جی ڈھڈ کاہنوں بالنا

کھان والی چیز اے کوئی وینگناں دا سالنا

بھٹھیاں دے ڈک وچ سُٹنے ضرور نے

کاہنوں پَے بھخائے ، ساڈے ڈھڈ کوئی تندور نیں

دفع کروبھٹھیاں نوں بَھٹھے کاہنوں ساڑیئے

حبشیاں نوں چوہدری جی گھر کاہنوں واڑئیے

کالیاں دے نال کاہنوں مارئیے اُڈاریاں

ساڈیاں تےہیں امریکہ نال یاریاں

چوھدری : وَدھ وَدھ بولناایں ایویں بڑبولیا

سبزیاں توں جا تُوں سیاستاں نوں پھولیا

دوجے دی وی سُن کجھ دوجے نوں وی کہن دے

حکومتاں دی گل توں حکومتاں تے رہن دے

چنگا فیر بُجھ میرا کی خیال اے ؟

رحماں: بُجھ لئی چوہدری جی چھولیاں دی دال اے

انور مسعود دی بنیان

بنین لین جاندے او

بنین لے کے آندے او

پاندے اور تے پیندی نئیں

پے جائے تے لیندی نئیں

لے جائے تے دوجی واری

پَون جوگی ریندی نئیں

بنین میں دیاں گا

پاؤ گے تے پے جائے

لاؤ گے تے لَے جائے

لَے جائے تے دوجی واری

پَون جوگی رہ جائے

بنین میری ودھیا

بنین میری ٹاپ دی

وڈھیاں نوں پوری آوے

نکیاں دے ناپ دی

چیز ہووے اصلی تے

مُنوؤں پئی بولدی

تُپ نالوں گوری لگے

رسی اُتے ڈولدی

جنے ورے چاؤ تُسی

ایس نوں ہنڈا لَو

فیر پویں بچیاں دا

جانگیا بنا لَو